تحقیق معماری و تاریخچه امامزاده های تهران و گیلان

تحقیق دانلودی آشنایی با معماری و تاریخچه برخی از امامزاده های تهران و گیلان

بقعه آقا سید حسین و بناهای همجوار مسجد، مقبره منجم باشی

این بقعه در شمال بازار لنگرود قرار دارد و متعلق به یکی از حکام کیایی است. زمان ساخت بقعه مربوط به دوره کیانیان است. این بنا شامل اتاق حرم و ایوان های جانبی آن است. ازاره دیوارهای حرم و ایوان ها دارای کاشی کاری عصر تیموری، صفوی و قاجار است.

درهای بقعه از قدمت زیادی برخوردارند و دارای کتیبه با آیات قرآنی و ادعیه هستند. تاریخ کتیبه 1200 و 1272 ه. ق را نشان می دهد. اتاق حرم دارای گنبد و ضریح مشبک است. بر دیوارهای ایوان، دیوار نگاره های مذهبی از واقعه کربلا نقش بسته است. بر حاشیه بالای دیوار، اشعاری گچ بری شده از مراثی محتشم کاشانی مشاهده می شود. بر روی سنگ مرمر حسینیه غربی اتاق حرم، خبر آتش سوزی شهر لنگرود و بازسازی بقعه ذکر شده است.

مسجد شمالی بقعه نیز قدیمی است و دارای دری با کتیبه ای به خط محمد حسین طالقانی به تاریخ 1277ه.ق است. در سقاخانه نیز کاشی عصر قاجار با تصاویر بزرگ واقعه کربلا به چشم می خورد. نقاشی کاشی ها از عبدالله نامی به تاریخ 1320 ه. ق است.

بقعه آقا سید محمد

این بقعه در روستای پینچا از توابع آستانه اشرفیه قرار دارد و در دوره کیاییان و صفویه ساخته شده است.

بنای بقعه با پلان مستطیل شکل و بام سفال سر، در کنار اتاق حرم دارای ایوان هایی با فیلپاهای جانبی است. دامنه ی بام سه پشته و دیوارهای ایوان با دیوار نگاه های مذهبی آراسته شده است. درِ چوبی و قدیمی بقعه دارای کتیبه هایی با آیات قرآنی و ادعیه است که تاریخ 870 ه.ق و نام فقیه احمد بن ابوالرضی بن علی پینچایی بر روی آن مشاهده می شود. اشعاری از محتشم کاشانی به تاریخ 1333 قمری بر دیوار ایوان نقش بسته است.

بقعه متبرکه امامزاده اسماعیل

بقعه متبرکه این امامزاده در خیابان قلهک، خیابان امامزاده، انتهای پارک زرگنده واقع شده است. آن حضرت از نوادگان امام زین العابدین (ع) است و شجره نامه ایشان بر روی تابلوی بزرگی نوشته شده و در داخل حرم نصب گردیده که در آن تاریخ وفات ایشان سال 850 ق قید شده است. بنای بقعه با مساحت 250 متر مربع به صورت چهار ضلعی است و از اره دیوارهای داخل حرم سنگ و نیمه بالای آن گچ است. ضریح فلزی آن با اشعار و کتیبه های قرآنی تزیین شده و در وسط حرم واقع است. این بقعه دارای دو ایوان ستوندار است که بر روی دیوارهای آن کتیبه های کاشیکاری قرار دارد. گنبد کوچک این بنا دارای کاشیهای سبز و لاجوردی و کتیبه ای قر آنی است که دور تا دور پایین گنبد را پوشانده است. تمامی تزیینات و ملحقات بنای بقعه، جدید و مربوط به سالهای اخیر است.

بقعه متبرکه امامزاده اهل بن علی

این بقعه متبرکه در جنوب محله دولاب، خیابان خاوران، ایستگاه امیر سلیمانی، خیابان خواجوی کرمانی در میان محوطه پر درخت پارکی به مساحت پانزده هزار متر مربع، بر روی سکویی به ارتفاع یک متر قرار دارد.

ضریح امامزاده صالح

امامزاده صالِح نام آرامگاهی در محله تجریش تهران است. آن گونه که از کتیبه بالای سردر صحن بر می آید، از پسران موسی کاظم و برادران امام هشتم شیعیان علی پسر موسی (رضا) است.

این آرامگاه را منسوب به صالح پسر امام موسی کاظم می دانند.صحن و حیاط این بقعه گورستان عمومی بود و در بیست سال اخیر اثر گورها را از بین برده اند و فقط تعداد محدودی از سنگ قبرها را باقی گذاشته اند. ازجمله سنگ قبر محمدولی خان تنکابنی (سپهسالار اعظم). گفته می شود که سر این امام زاده در این آرامگاه مدفون است و بدن وی نیز در آرامگاهی با نام مشابه (واقع در میدان عالی قاپو اردبیل) آرمیده است.

تاریخچه بقعه

بنای بقعه اصلی شامل ساختمان چهارگوش بزرگ و مستحکمی با دیوارهای قطور است و فضای درونی آن تقریبا ۵٫۶ متر مربع مساحت دارد. وضع طاق نماها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است.

ایوان ورودی و رواق در سمت شمال حرم واقع است و بالای حرم در رواق، لوح مستطیل خشتی کاشی کاری شده است که تاریخ 1210 هجری قمری را بر خود دارد و نام فتحعلی شاه بر آن حک شده است. هلاکو میرزا فرزند فتحعلی شاه قاجار در سال 1210 هجری قمری، بانی بازسازی و آذین کاری آن بوده است.

گنبد کاشی کاری شده بقعه در سال 1338 در آخرین سال عمر حسن فداکار با هزینه شخصی تعمیر و کاشی کاری مجدد شد. محوطه امامزاده صالح پیش از تغییر فضای خیابانی تجریش، محوطه ای کاملا محصور شده همچون دیگر زیارتگاه های ایران بوده است ولی امروزه از حصار دیوارها خارج شده است.